نوحه های رایج در هرمزگان
شیعیان گشته عیان ماتم سالار شهیدان
همه زن های ستم دیده و گریان و پریشان
برسیدند به روی قبر جوانان و عزیزان
شکوه ها داشت به قبر شه دین زینب نالان
گفت زینب به سر قبر حسین با دلی سوزان
ای برادر بنگر بی کسی حال اسیران
کن ترحم تو به اطفال یتیمت شده نالان
در خرابه ز فراق تو رقیه بسپرد جان
گفت کی جان برادر چه بگویم که چه دیدم
نوجوانان همه بی غسل و کفن بود که دیدم
در ازل قسمت ما جور و ستم بود که رسیدیم
سر تو بر سر نی بود که شماتت بشنیدم
گفت آن عهد که بستیم ز ازل جمله ادا شد
سهم تو شد شهد و قسمت من شام بلا شد
ام لیلا ز غم اکبر ناکام به فغان شد
این همه جور و جفا روز ازل قسمت ما شد
از گلستان جهان رفت علی اکبر ناکام
ام لیلا شده حیران و سیه روز و پریشان
حال از شام بلا آمده با دیده گریان
به سر قبر جوانش بکند ناله و افغان
همه در ماتم قاسم شده ایم زار و پریشان
نو عروسش به فغان آمده با دیده گریان
ای پسر عم چه کنم من ز فراق تو به دوران
هیچ داماد به غیر از تو نشد زار و پریشان
قد شمشاد علم کن و بکش تیغ دو پیکر
خویشتن زن به صف معرکه چون حیدر صفدر
همچو طومار بپیچان تو ز هم لشکر کافر
همچو بن عم نبی شیر خدا ساقی کوثر
به دو انگشت بیفکن در از قلعه ی خیبر
اذان میدان ز پدر خواست در آن دم علی اکبر
نوگل باغ بتول آن که بود شبه پیمبر
تا شود عازم میدان عدو همچو غضنفر
گیسوان کرد پریشان ز غمش مادر مضطر
گفت: ای تاره جوان سرو روان نوگل لیلا
ترک میدان بنما رحم نما بر دل لیلا
می شود زار و پریشان ز فراقت دل لیلا
حسرت عیش تو در گور برم تا صف محشر
شرمسارم که چرا حجله ی عیش تو نبستم
شب دامادی به پهلوی تو یک دم ننشستم
حال از ظلم و ستم در غم مرگ تو نشستم
سوی میدان می روی یوسف کنعانی مادر
گفت اکبر که: ایا مادر غمدیده ی زارم
دشت پر دشمن و بی کس بود این باب کبارم
خود ده انصاف که این زندگی آید به چه کارم
بایدم ساخت فدا در ره او من سر و پیکر
پسر فاطمه امروز شود کشته در این دشت
من نباشم به یقین از پسر فاطمه بهتر
گر من امروز نکنم جان به فدای شه بی یار
چه بگویم به جواب پدرش در صف محشر
مادرش فاطمه آن روز اگر از تو بپرسد
در جوابش چه بگویی تو ایا غمزده مادر
مادرا منع مکن رفتن من جانب میدان
صبر بنما که دهد اجر تو آن خالق داور
روبرو گشت به کفار چو آن ثانی حیدر
گفت فرزند حسین باشم و نامم علی اکبر
بکنم رزم نمایان بریزم ز شما سر
که شود باز عیان معرکه ی خندق و خیبر
از کمینگاه برون آمده آن منقذ کافر
چه بگویم که ز غم سوخت دل عمه و خواهر
آه و افسوس که افتاده ز زین قد رسایت
جان مادر چه کنم من ننشینم به عزایت
بنگر تا که به تن گشت کفن جای قبایت
ببریده است چه بی رحم سرت را زقفایت
نگذارند سر نعشت من دل خسته بمانم
چه کنم چاره ندارم من سرگشته ی حیران
مانده بی غسل و کفن جسم لطیفت به بیابان
می برندم ز سر کوی تو این فرقه ی عدوان
حال از ظلم و جفای پسر سعد جفا کار
همره قاتلت اکنون به سوی کوفه روانم
شیعه به روز اربعین با دل پر درد و غمین
اسیران چون ز شام آزاد گشتند
از این اندوه و غم دلشاد گشتند
یزید بی حیا یعنی حیا کرد
بشیر را هم بر ایشان رهنما کرد
به امر زاده ی آن زشت آیین
بیاوردند محمل های زرین
چو زینب دید محمل های زربفت
ز دل آهی کشید و زد به سر دست
ز بخت خویشتن زینب بر آشفت
به آه و ناله و زاری چنین گفت
کسی که شش برادر کشته دیده
جوانانی به خون آغشته دیده
هنوز از خون بود تر آستینم
چه سان در محمل زرین نشینم
گر این زینت بود بهر دل ما
سیه پوشید یکسر محمل ما
که ما جمله زنان مستمندیم
سیه بخت و سیه پوشی پسندیم
سیه کردند محمل با علم را
به محمل بر نشاند اهل حرم را
نظر انداخت زینب از چپ و راست
که ای یاران حسین من نپیداست
چو با ما نیست بابای سکینه
چه این جا و چه شام و چه مدینه
جوانان بنی هاشم کجایید
که ما را زین سفر یاری نمایید
خوشا روزی که بار این جا گشودیم
در این جه منزل و ماوا نمودیم
همه رعنا جوانان زنده بودند
همه فرخ رخ و فرخنده بودند
در این جا خیمه و خرگاه به پا شد
در این جا عشرت قاسم عزا شد
بیامد بر سر قبر برادر
بگفتا زینب محزون و مضطر
که ای پشت و پناه و یار زینب
انیس و مونس شب های رینب
بریدی از چه بر ما آشنایی
چرا ای شه ز ما کردی جدایی
من از روز ازل ای شا ه ابرار
از ین درد و بلا بودم خبردار
که اهل کوفه مهمانت نمایند
گلوی تشنه قربانت نمایند
تو ماندی کربلا با نعش اکبر
بود همراه ما لیلای مضطر
چنین روی نبود هرگز گمانم
که تو کشته شوی من زنده مانم
کجا رفتند آن رعنا جوانان
کجا رفتند آن پاکیزه جانان
لیلا بگفتا ای شه لب تشنه کامان
دستم به دامان آقا الامان
رودم به میدان می رود در چنگ گرگان
از هجر اکبر مشکل برم جان
آه و واویلا کو اکبر من
نور دو چشمان تر من
شب ها نخفتم تا سحر پای گهواره
تا تو را کردم هیجده ساله
کردی امیدم نا امید این بود خیالت
رفتی ز دنیا شیرم حلالت
آه و واویلا کو اکبر من
نور دو چشمان تر من
دارم امیدی از خدا یک بار دیگر
در برم آید نوجوان اکبر
گردم به دور قامتش دستی به گردن
بوسم دو چشم شهلای اکبر
آه و واویلا کو اکبر من
نور دو چشمان تر من
ای زینب محزون بیا کن تو امدای
تا بُریم امشب رخت دامادی
اهل حرم گویند سرود اندر این وادی
از بهر اکبر تا کنیم شادی
آه و واویلا کو اکبر من
نور دو چشمان تر من
محزون سرو سینه زند از بهر اکبر
می کند نوحه با دو چشم تر
گردد شفیعت ای جوان در صف محشر
از سر جرمت بگذرند دیگر
آه و واویلا کو اکبر من
نور دو چشمان تر من
لینک دانلود صوتی نوحهاز مدینه به سوی توس روان شد شه خوبان
حکم مامون لعین با دل پر خون و پریشان
گفت هنگام وداع با همه یاران و عزیزان
می روم سوی قضا از ستم و جور لعینان
شد یقینم که بود آخر عمر من دل ریش
در غریبی دهدم زهر جفا قوم بد اندیش
حال سازید به پا ماتمم اکنون به بر خویش
چون عزا دار به غربت نبود بهر غریبان
جانب شهر خراسان چو غریب الغربا شد
ظلم مامون لعین بر پسر شیر خدا شد
از ره کینه رضا کشته ی انگور جفا شد
گشت مسموم به انگور ستم شاه خراسان
گفت ابا صلت ببند در که در این شهر غریبم
مانده دور از وطن و بی کس و بی یار و طبیبم
بنگر کز اثر زهر چو با مرگ قرینم
شده از سوده ی الماس دلم شعله ی سوزان
فرش ها را تو بپیچان که غریبانه دهم جان
چون شه کرببلا روی زمین بی کس و عطشان
به روی خاک شکم از اثر زهر بمالید
چون غریبانه در ان گوشه ی ویرانه بنالید
گفت: معصومه ایا خواهر زارم به کجایی
که بیایی تو به بالین من زار جگر خون
کو جوادم که به بالین من زار بیاید
خاک بر سر کند از غم بدرد چاک گریبان
بارالها به حسین و حسن و شاه خراسان
این عزا داری ماکن تو قبول از ره احسان
هم بده نصرتی بر پادشه کشور ایران
هم رسان پور حسن شاه زمان حجت رحمن
بارالها به حق پهلوی مجروح بتول
این عزاداری ما جمله بفرمای قبول
قطع و نابود نما مدعی آل رسول
مضمحل ساز هر آن کس سر دعوا دارد
